فواید داشتن شکلات و خوردن آن نیز داشتن رابطه سالم با همه غذاها برای ذهن و بدن شما مهم است.
اما شروع یا ایجاد یک رابطه متعادل با شکلات تلخ، به ویژه، ممکن است تأثیر مثبت قابل توجهی بر سلامت کلی شما داشته باشد.
شکلات تلخ حاوی آنتی اکسیدان های قوی است از جمله مفیدترین آنها فلاونولی به نام اپی کاتچین است. فلاونول ها ترکیباتی هستند که در گیاهان یافت می شوند و با التهاب مبارزه می کنند و از آسیب سلولی ناشی از رادیکال های آزاد محافظت می کنند.
این تنها چند مورد از روش هایی است که تحقیقات نشان داده است که شکلات مغزدار شونیز طلایی می تواند برای شما مفید باشد:
سلامت قلب را افزایش می دهد: نشان داده شده است که آنتی اکسیدان های موجود در شکلات تلخ باعث کاهش فشار خون، کاهش خطر لخته شدن خون و افزایش گردش خون در قلب می شود.
در نتیجه خطر سکته مغزی، بیماری عروق کرونر قلب و مرگ ناشی از بیماری قلبی را کاهش می دهد.
سیستم ایمنی را متعادل می‌کند: فلاونول‌ها از فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی جلوگیری می‌کنند و استرس اکسیداتیو را کاهش می‌دهند.
عدم تعادل ناشی از مبارزه سلول‌ها با رادیکال‌های آزاد و عامل شایع بسیاری از بیماری‌ها است.
شکلات با دیابت مبارزه می‌کند: اپی‌کاتچین از سلول‌ها محافظت می‌کند، آنها را قوی‌تر می‌کند و از فرآیندهایی پشتیبانی می‌کند که به بدن کمک می‌کند از انسولین بهتر استفاده کند، که ممکن است از دیابت جلوگیری کند یا با آن مبارزه کند.
عملکرد مغز را بهبود می بخشد: فلاونول های موجود در شکلات تلخ تأثیر مثبتی بر عملکرد مغز دارند، از جمله زمان واکنش بهتر، آگاهی بصری-فضایی و حافظه قوی تر است.
اگرچه تحقیقات در حال انجام است، یکی از دلایل آن ممکن است این باشد که فلاونول ها جریان خون را به مغز افزایش می دهند.
عملکرد ورزشی را افزایش می دهد: اپی کاتچین موجود در شکلات تلخ تولید اکسید نیتریک در خون را افزایش می دهد.
تا از گردش خون حمایت می کند و میزان اکسیژن مصرفی ورزشکار را در حین انجام تمرینات ورزشی با شدت متوسط کاهش می دهد این به ورزشکار اجازه می دهد تا شدت تمرین را برای مدت طولانی تری حفظ کند.
استرس را کاهش می دهد: افرادی که شکلات تلخ می خوردند گزارش کردند که کمتر احساس استرس می کنند و محققان تأیید کردند که پس از خوردن شکلات تلخ، سطح هورمون استرس کورتیزول کاهش می یابد.
این ممکن است به اثرات شکلات تلخ بر سلامت قلب مرتبط باشد، زیرا استرس یک عامل خطر برای بیماری های قلبی عروقی است.
