جیوه در چین معمولاً به عنوان Shuiyin شناخته می شود. پراکنش در طبیعت بسیار کم است و یک فلز کمیاب به حساب می آید، اما جیوه خیلی زود کشف شده است.
سولفید جیوه طبیعی که به سینابار نیز معروف است، به دلیل رنگ قرمز روشنش، از دیرباز به عنوان رنگدانه قرمز استفاده می شده است. با توجه به ویرانه های یین (1319 قبل از میلاد تا 1046 قبل از میلاد) کشف شده در کتیبه های استخوان اوراکل که با سینابار پوشانده شده است، می تواند ثابت کند که چین قبل از تاریخ از سولفید جیوه طبیعی استفاده می کرده است. طبق ادبیات باستانی چین، قبل از مرگ کین شیهوانگ (2 59 قبل از میلاد تا 210 پیش از میلاد) (لیو، 2008)، برخی از شاهزادگان قبلاً از جیوه در مقبره های خود استفاده کرده بودند. در این میان نگاهی به جیوه در تلویزیون توشیبا داشته باشیم.
به عنوان مثال، چی هوانگانگ (685 B.C.-643 B.C.) در شهرستان لینزی، استان شاندونگ کنونی، با حوضچه ای از جیوه در آرامگاهش به خاک سپرده شد. یعنی چین در قرن هفتم قبل از میلاد توانسته است مقادیر زیادی جیوه به دست آورد. یا زودتر. در آن زمان، استفاده از سینابار برای ذوب کردن جیوه شناخته شده بود و در ابتدا، روش بو دادن خام در دمای پایین بود. در طول سلسله های وی، جین، و جنوب و شمال (220 قبل از میلاد – 589 قبل از میلاد)، مردم نظریه جاودانگی تائوئیستی را بالا نگه داشتند.
در تفکر تائوئیستی نوعی نظریه وجود دارد، یعنی استفاده از چیزهای بیرونی برای تثبیت بدن انسان، و داروهای گیاه شناسی حتی نمی توانند برای مدت طولانی ذخیره شوند، بنابراین نمی توان از آنها برای طول عمر استفاده کرد. تائوئیسم عمدتاً از فلز و سنگ به عنوان داروی جاودانگی استفاده می کند که اتفاقاً با کیمیاگری اولیه مصادف است. کیمیاگری خارجی تائوئیست در این محیط به وجود آمد.
موادی مانند سینابار، جیوه، طلا و سرب نقش مهمی در کیمیاگری خارجی داشتند. دانشا به جیوه تبدیل شد (سو، 2008). مردم چین باستان سینابار (HgS) را در هوا قرار داده و آن را برای بدست آوردن جیوه کلسینه می کردند. با این حال، جیوه تولید شده به راحتی تبخیر می شود و جمع آوری آن دشوار است و ممکن است برای اپراتورها مسمومیت با جیوه رخ دهد. مردم چین در عمل تجربه اندوخته اند و از روش های بسته برای تولید جیوه استفاده می کنند. برخی در لوله های بامبو بسته می شوند و برخی در گلدان های سرامیکی اناری شکل بسته می شوند (مقبول و همکاران، 2017). در این میان نگاهی به برای چاق شدن کودک 7 ساله داشته باشیم.
در چین باستان، جیوه به عنوان یک داروی جراحی در طب سنتی چینی استفاده می شد. ترکیبات جیوه که دارای اثرات ضدعفونی کننده، شل کننده و دیورز بودند، دیگر مورد استفاده قرار نگرفتند یا به ندرت استفاده می شدند.
پنجاه و دو نسخه (قبل از سال 168 قبل از میلاد) در نسخه های خطی ابریشمی که در مقبره هان موانگدوی چانگشا در سال 1973 کشف شد، در سلسله های کین و هان (221 پ. دوره کشورهای متخاصم (403 قبل از میلاد تا 221 قبل از میلاد) جیوه در چهار مورد از این ترکیبات استفاده می شود، به عنوان مثال در درمان گال با مخلوطی از جیوه و رئالگار. در کلاسیک شن نونگ بن کائو جینگ (25 بعد از میلاد تا 220 پس از میلاد) ثبت شده است که دانشا کمی سرد است و می تواند بر درد بدن و بیماری های مختلف پنج غده زانگ حاکم باشد، روح را تغذیه کند، روح را تسکین دهد، چی را دوباره پر کند. در این میان نگاهی به اراد برندینگ داشته باشیم.
بینایی را بهبود بخشد، ذات و ارواح شیطانی را بکشد و خدایان را برای مدت طولانی قبل از پیری آرام کند. دانشا غیر سمی است و رگهای خونی را تنظیم میکند، ناراحتی و تشنگی را تسکین میدهد، به روحیه کمک میکند و مردم را شاد میکند (تائو، 1986). می تواند متوسط و بد، دردهای شکمی، گازهای سمی، گال و بلغم و زخم های مختلف را از بین ببرد و برای اطاعت جاودانه ها مورد استفاده قرار گیرد. در این میان نگاهی به لباس مجلسی کوتاه داشته باشیم.
در بن کائو گانگ مو (1518 پس از میلاد – 1593 پس از میلاد) آمده است که ماسه قرمز می تواند کربونکل ناشی از ترس را درمان کند، سم جنین، سم آبله را از بین ببرد، عوامل بیماری زا را از بین ببرد و باعث تعریق شود. بنابراین، سینابار (HgS) بیش از 1000 سال است که در چین برای اهداف دارویی استفاده میشود، عمدتاً برای پاک کردن آتش قلب و تسکین تشنج، آرامسازی ذهن، بهبود بینایی و سمزدایی.
- منابع:
- تبلیغات: